Rozdział 2.

*Oczami Ally*

- Rydel przestań! - śmiałam się.

Koleżanka właśnie uderzała mnie poduszką. Dziewczyna była u mnie na noc. Świetnie się bawiłyśmy do póki, nie zadzwonił dzwonek do drzwi. Zeszłyśmy szybko po schodach po czym otworzyłam. Stał tam Austin.

- Austin! - wykrzyknęła Rydel i wpadła mu w ramiona.

Była zaskakująco do niego podobna. 

- C-co? - jąkałam się.

Rydel popatrzyła na mnie, swoim dużymi oczami.

- To mój młodszy brat - wyjaśniła blondynka.

Myślałam, że starszy…

Ross był naprawdę wysoki, można było pomyśleć, że jest starszy od blondynki. 

- Twój brat chciał mnie zgwałcić! - wybuchnęłam.

- Byłem w tedy pijany. Jakoś przed Trish mnie broniłaś - powiedział wyciągąc z kieszeni papierosa.

- Palisz!? - zapytała głośno Rydel.

- Czasem nie ma innej opcji - powiedział i odszedł od nich na jakiś metr, aby do Ally i Rydel nie doleciał dym.

- Po co tutaj przyszedłeś? - zapytałam.

- Żeby przeprosić - powiedział.

- Muszę iść to toalety - powiedziała do mnie Rydel.

Wiedziałam, że blondynka tylko chce odejść do nas, ale nie mogła wymyślić innej wymówki. Rydel weszła do środka, zostawiająć mnie samą z chłopakiem. Przygasił papierosa, ocierając go o kosz na śmieci i wyrzucił go.

- Przepraszam - podszedł do mnie krępująco i za blisko, że nasze ciała prawie się zetknęły.

- Austin - powiedziałam ze złością. Musiałam mu to jakoś wytłumaczyć, ale nie umiałam stłumić złości - nie kocham cię.

- Nie kłam kiciu - powiedział uwodzicielsko i jeszcze bardziej się do mnie zbliżył. 

Delikatnie potarł mnie po ramieniu, co niewątpliwie było dość przyjemne. Popatrzyłam się na jego rękę. Była zimna, przepracowana. Nie to co moja, ciepła i delikatna.

- Przepraszam - powiedział i muskać moje usta, swoimi. Robił to bardzo namiętnie. Było to bardzo przyjemne. Jego nieco wilgotne wargi, a jego ciało przybrało pozę, jakby mnie chciał bronić. 

Jego cudowne wargi… to ciepło bijące z jego ciała… było uzależniające. Po sekundzie poddałam mu się całkowicie.

Ale zaraz!? Co ja robię!?

- Austin, proszę. Nie chcę być z tobą - powiedziałam bardzo delikatnie, naciskając na brzuch chłopaka.

Ze smutkiem na twarzy odsunął się.

- Kocham cię, Ally - powiedział - nie zapomnij o tym, że są ludzie, którzy naprawdę szczerze cię kochają.

Po tych słowach odszedł. Nie wiadomo z kąd we mnie obudziła się potrzeba poniegnięcia za nim.

Czy mi nie zaczyna na nim zależeć?

- I co? - zapytała Rydel - zaczął cię całować?

- Skąd wiesz? - zapytałam ze zdziwieniem.

- Znam go - odparła blondynka - a on ci się podoba?

Nie wiedziałam co odpowiedzieć.

- Podoba to tak. Jest ładny. Ale nic więcej - powiedziałam.

Do oczu dziewczyny zaszły zły. Zaczęła szlochać.

- Co się stało? - zapytałam z niepokojem.

- Są podejrzenia, że Austin jest chory psychicznie - łkała.

To choroba. Nie powinnam mieć mu tego za złe…

- Lekarze twierdzą, że ma coś poprzekręcane w mózgu - wyjaśniła Rydel z łzami w oczach.

Popatrzyliśmy się na drzwi w tym samym czasie. Stał tam. 

- Austin od kiedy tam stoisz? - zapytała Rydel.

- Wszedłem za Ally - wytłumaczył - jak to jestem chory psychicznie?

- Nie jesteś taki jak my - wyjaśniła Rydel - w ogóle inaczej myślisz. 

Chłopakowi przez chwilę zrobiły się szklane oczy jakby miał się rozpłakać. Gdy mrógnął, łzy zniknęły.

- Czemu nikt mi o tym nie powiedział? - zapytał blondyn.

- Nie chcieliśmy… cię zepsuć. Zawsze musiałeś być pod ścisłym nadzorem, jak niepełnosprawny.

Chłopak bez słowa, odwrócił się. Słyszała jak drzwi do domu, zamykają się z hukiem.