Rozdział 3.

*Oczami Austina*

6 komentarzy = next

Jak to? Jestem chory psychicznie!? To pewnie dla tego jestem taki. 

Przez to nigdy nie zdobędę Ally…

Zobaczyłem jak na ulicy jacyś kolesie robią pojedynek na głosy. 

A gdyby tak…

- Kto stawi czoło Xavier'owi w rapie? - zapytał jeden.

- Ja - powiedziałem.

Jacyś inny zaczęli robić podkład. Pomyślałem, że zacznę. Miałem po co rapować - słowa przychodziły same, ja je tylko wypowiadałem w zaskakująco szybkim tępie. Gdy skończyłem, Xavier zaczął. Dobrze mu szło. Zobaczyłem w tłumie Ally. Przyglądała mi się. Gdy Xavier skończył, zacząłem. Tym razem słowa były lepsze… opowiadały o Ally. Nie mogłem sobie przypomnieć co przed chwilą rapowałem - czy przeklinałem, czy nie, różne osoby klaskały. Gdy skończył się podkład, odetchnąłem z ulgą.

- Kto na Xaviera? - zapytał jakiś typek.

Kilka osób podniosło rękę.

- A ty jak się nazywasz? - zapytał mnie ten sam.

- Austin.

- Kto na Austina?

Dużo osób podniosło rękę. Popatrzyłem na Ally, nie podniosła ręki, tylko stała ze skrzyżowanymi ramionami. W końcu nisko uniosła jedną z nich.

Ale podniosła…

- Wygrywa Austin - powiedział typek.

*Oczami Ally*

Może powinnam powrócić do muzyki… przecież gram na pianinie…

Wszyscy się rozeszli. Austin usiadł na ławce i o czymś myślał. Podeszłam do niego.

- Przykro mi - powiedziałam.

- Czy tobie w ogóle kiedyś było przykro? - zaatakował.

- Gdy moi rodzice umarli, owszem - próbowałam się nie rozpłakać.

- A ja swoich nigdy nie poznałem! - wykrzyknął - moja matka piła gdy była w ciąży! Dlatego taki jestem - mówiąc to położył swoją rękę na mojej.

Popatrzyłam się na niego. Przypomniałam sobie jego brata, Rikera. Także go bardzo lubiłam, ale on zawsze był przy mnie i mnie bronił.

A może powinnam dać Austinowi szansę? Nie… no dobra.

- Austin!? - wykrzyknął głos za jego plecami.

- Dez? - zapytał wstając - co ty tutaj robisz!?

- Hej Ally - powiedział.

- Cześć - przypomniałam sobie rudzielca.

- Jak tam leci plan 'podryw Ally'? - dosłyszałam.

- Jakoś - powiedział - nic nadzwyczajnego.

On miał plan!? Plan aby mnie poderwać!?

- Stary, pójdziemy gdzieś na piwko? - zapytał Dez.

*Oczami Austina*

- Pewnie - uśmiechnąłem się zapominając o dziewczynie.

Pierwszy raz w moim życiu, ten uśmiech był szczery.

- Ally, idziesz z nami? - zapytał mój najlepszy przyjaciel.

A co jeśli znowu będę pijany?

- Okay - zgodziła się niechętnie.

Poszliśmy do najbliższej knajpki. Gdy już zamówiliśmy po piwie, Ally przyglądała mi się. Zrobiłem tak zwane 'brewki'. Dziewczyna odwróciła wzrok.

- Dez, nie mieszkasz już w Moskwie? - zapytałem.

- Przeniosłem się do Miami ponieważ moi rodzice umarli - rudzielec popatrzył się w ziemię.

Nigdy nie poznałem swoich rodziców. Rodzice Deza, zastępiali mi ich. Zawsze można było na nich polegać…

- Przykro mi - powiedziała do niego Ally.

- Nieważne już - Dez zabrał łyk piwa. 

*Oczami Ally*

Przyglądałam się Austinowi. 

Co się stanie jeśli znowu będzie pijany!?

Chłopak popatrzył się z zaciekawieniem na mnie. Nie ruszył nawet żółtej cieczy z pianką, która stała przed nim.

- Idę to toalety - powiedziałam i ukryłam się za krzakiem.

- Austin - dosłyszałam Deza - mam pomysł, abyś mógł w reszcie poderwać Ally Dowson.